jueves, 13 de noviembre de 2014

La salud es lo primero.

 Uno de nuestros grandes fallos como personas es valorar siempre lo que tenemos cuando lo perdemos.Tenemos esa manía de dar las cosas por hecho, y cuando algo que damos por hecho nos falla nos damos cuenta de lo importante que es. La súper abuela Juana lleva unos días ingresada, por eso estamos desaparecidas de nuestro blog, porque entre el cansancio, que casi no estoy en casa y el susto no tenía ganas de escribir nada. La super abuela este verano empezó con pequeñas cosillas que nos hicieron pensar en algún tipo de demencia, así que la cogimos casi a la fuerza y la llevamos a un neurólogo. Se le hizo un tac y al día siguiente nos llamaron que fuéramos rápido para allá que habían visto una anomalía. Desde entonces esta ingresada haciendole pruebas varias, que por desgracia nos hacen pensar en un tumor, aunque a nosotros nadie nos lo haya confirmado aun. No hace falta decir los días que estamos pasando, la incertidumbre, la espera es tremenda, tu imaginación va más rápido que todo lo demás, y piensas miles de cosas y te pasa de todo por la mente. Creo que falta poco para saber el que, así que conviene tomárselo con la máxima tranquilidad y estar preparados para lo que sea.Pero hay que ser positivos por encima de todo. No importa expresar lo importante que es la super abuela para todos nosotros y para la gente que la conoce, es muy especial y queremos que vuelva pronto a casa y siga llenando nuestros corazones de amor. Siempre he dicho que en mi vida había dos pilares fundamentales para seguir, uno es mi marido, el otro mi madre. (Aunque desde hace dos años hay un tercero que es mi pequeña Laia). Si pienso en una vida sin mi madre me siento vacía, incompleta y perdida. Se que algún día pasará, tarde o temprano, pero es algo que siempre me ha dado pavor, porque para mi es una bastón super importante y necesario, ha sido siempre una presencia diaria de verla cada día aún de casada, porque por algo vivimos una la lado de la otra. Así que solo quiero que no sea nada, que vuelva pronto a casa, que se ponga bien y nos vuelva a dar la murga cada mañana justo cuando Laia mira los dibujos después del desayuno y que le pueda decir:" No, abu, no"  cada vez que le habla, como diciéndole que ese no es momento de molestar. Mami, torna aviat, perque t'anyoram molt i tenim ganes de tenirte per aqui, te volem veure recuperar sa teva alegria i ses ganes de viura. T'estimam molt i te necessitam com si fossim nins petits.






1 comentario:

  1. Desitj que es posi bona, que tot quedi amb un ensurt, que sigui lo més lleu. Que poguem disfrutar mes anys de sa seva alegria i d'es seu amor. Ànims, força i molt d'amor.

    ResponderEliminar